Tyle mówi się o miłości. A gdy już słyszymy to słowo to od razu kojarzy nam się z relacjami damsko-męskimi. A co z inną miłość? Na przykład do Boga? Czy potrafimy kochać tak bardzo Boga, jak kochamy drugą osobę? Właściwie czym jest ta miłość pomiędzy mną, a Bogiem? Do czego można ją porównać? Być może do rośliny, która z malutkiego nasiona kiełkuje, by później wyrosła wielka łodyga, liście, a na końcu ogromny kwiat, który jest owocem zaufania i współpracy. Ale miłość Boga i człowieka to także miłość Oblubienicy i Oblubieńca. "Oblubienica musi być podobna do Oblubieńca, a wtedy znajdzie On w niej upodobanie". By kochać musimy ufać, ale by ufać musimy znać tą drugą osobę i żyć z nią. Miłość Boga to jak miłość zakochanej pary. Tak jak narzeczeni spotykają się, tak Ja spotykam Boga u innych ludzi i na Eucharystii. Narzeczeni również muszą ze sobą rozmawiać, bo wtedy mogą poznawać się coraz lepiej, ale także pomagać sobie na wzajem. Tak i ja muszę rozmawiać z Bogiem na modlitwie. I wielu może się wydawać, że przysłowiowe "zdrowaśki" to raczej nie rozmowa. W takim razie mów do Niego prostymi i przede wszystkim twoimi słowami. Ale co jest najważniejsze? Zarówno w relacji CZŁOWIEK-BÓG oraz KOBIETA-MĘŻCZYZNA? W obu tych relacjach miłość nigdy nie przetrwa, jeśli nie opiera się na zaufaniu. Muszę ufać Bogu, że On jest przy mnie i w każdej chwili mi pomoże. Muszę ufać... Najlepszy sukces na miłość do Boga lub do drugiej osoby jest bardzo prosty: WIERZ, UFAJ BEZGRANICZNIE I KOCHAJ CAŁYM SERCEM!

J.