Żołnierze nakładają na ramiona Jezusa krzyż. Jest ciężki. Tłum coraz głośniejszy. "Jeśli jest Bogiem, to krzyż jest dla Niego lekki."... "Ukrzyżuj Go!".... "Wybaw się Boże!!! A może Nim nie jesteś?"..... Tłum coraz bardziej agresywny. Jezus wyrusza w najtrudniejszą wędrówkę. A ty, co w tym momencie tam robisz? Plujesz w Niego? Krzykiem obrażasz? A może podstawiasz nogę, by się przewrócił? Jakie jest twoje miejsce w tym tłumie? Pomyśl ile razy zgrzeszyłeś i ile razy przez to upadł Jezus na swej wędrówce... Bierze swój krzyż na ramiona, a jednak w oczach wciąż miłość... A co było najpiękniejszego w tym momencie?... To, że bez wahania Jezus bierze krzyż, by wyruszyć w drogę. Do końca jest posłuszny Bogu. Poprzez swój przykład Jezus pokazuje, że nie ważne jak ciężki jest nasz krzyż i jak bardzo jest nam trudno z nim żyć, ale ważne jest w jakim stopniu ufamy Bogu, by oddać swoje życie całkowicie. Jeśli chcesz unieść swój krzyż popatrz na Jezusa i ucz się, jak to trzeba zrobić. 
"Precz z nim! Precz! Ukrzyżuj Go!"... "Po co nam taki On".... "Skoro jest Bogiem, niech się sam wybawi"..... Nadal brzmią w uszach słowa wykrzyczane przez tłum osądzający Jezusa. A ty? Czy ty również tam byłeś? Czy ty - zwykły, szary człowiek skazałeś Boga? Może to właśnie ty najgłośniej krzyczałeś: "Ukrzyżuj!". Tak, byłeś tam - tak samo jak ja. Każdy z nas tam był. Jezus usłyszał od nas wyrok. Niesprawiedliwy wyrok. Ale mimo to, nie rozpaczał, nie załamał się, ale wciąż patrzył na ciebie, na mnie.... Jego wzrok był pełen miłości. Nikt nie miał tyle odwagi, tyle siły, nikt tak bardzo nas nie kochał jak On - dlaczego? Bo dla wielkiej miłości do nas, oddał za nas swoje życie. Podczas wyroku milczał.... Milczał patrząc na ciebie wzrokiem cierpienia i miłości.Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali. Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
Mk 1,12-15
Nie chcę zbyt wysoko sięgać Panie. Iść tam, gdzie pycha dominuje. Nie chcę wielkiego dobytku, ani władzy. Nie pragnę, by moje serce wywyższało się nad inne. Nie chcę być dla ludzi tylko kimś fajnym... 
Obudź wreszcie w swoim sercu wiosnę. Pokaż w końcu innym, jak potrafisz cieszyć się z tego co masz. Bo przecież każdy w swoim życiu coś ma. I nie chodzi tu o rzecz materialną. Pochwal się wszystkim. Pochwal się, jak wspaniałych masz przyjaciół. Pochwal się, jak wspaniałą masz rodzinę. Pochwal się tym, że jesteś tak wspaniałym i pomocnym człowiekiem. Wykrzycz wszystkim o tym, że Bóg cię stworzył tak wspaniałego i za to kochasz Go bezgranicznie. Pokaż światu swoją ogromną radość, szeroki uśmiech, taniec radości i szczęścia. Podchodź do każdego człowieka mówiąc mu, że jak dobrze, że Bóg go stworzył. Nie patrz na to, co ludzie o tobie pomyślą - skup się na swoim szczęściu i radości. Pokaż w końcu światu, że jest wspaniały!!!!!!
Zaprzyj się samego siebie! Weź swój krzyż i zaprzyj się samego siebie! Powierz swoje życie Jemu. Bądź Mu posłuszny, nawet wtedy, gdy uważasz inaczej. Nigdy nie sprzeciwiaj się Bogu. Bóg chce dla nas dobrze, nawet w momencie, gdy my chcemy zrobić inaczej. Czasem myślimy, że Bóg robi nam na złość. Ale tak nie jest. Bóg chce od nas czegoś innego, czegoś w zamian, bo widocznie to, co planujemy nie jest odpowiednie. Musimy zaufać Bogu, bo inaczej nigdy nie przekonamy się do Niego. Wiara to nie tylko umartwianie się i odbębnienie niedzielnej Mszy. Wiara to nie tylko odmówienie zdrowaśki. Wiara to nie tylko przysłowiowe mohery. Wiara to coś więcej... Dla niektórych to jedyna podpora, dzięki której żyją. Jeszcze dla nich to ogromna radość i szczęście. Są tacy, dla których wiara to całe życie, to pewność, że jest Osoba, dla której warto poświęcić swoje życie. Rozejrzyj się. Zobacz ilu młodych ludzi jest wokół ciebie, dla których Bóg jest tak bardzo bliski. Spójrz ilu ludzi Go obraża i wyśmiewa. Spójrz teraz na siebie. Na swoją relację z Bogiem. Jaka ona jest? W której jesteś grupie: ludzi, którzy wyśmiewają Boga czy ludzi, którzy Go kochają i z nim przebywają? Zobacz teraz, w której grupie chciałbyś być? Co wybierasz? Wybór należy wyłącznie do ciebie. Tylko od ciebie zależy, którą drogą pójdziesz. Nikt za ciebie nie zadecyduje. A Bóg czeka... tylko On ma w sobie tyle cierpliwości, że może czekać nawet całe twoje życie. Dlaczego? Bo warto. Jesteś dla Niego tak bardzo ważny, że nie potrafi cię porzucić. Kocha cię nawet za to, że każdego dnia wbijasz mu gwóźdź w dłoń. To ty jesteś Jego zagubioną owieczką, której szuka... Wystarczy tylko, że wyjdziesz z cienia, by mógł cię zobaczyć...Gdy po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, że jest w domu. Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: "Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy". A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: "Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, oprócz jednego Boga?" Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: "Czemu nurtują te myśli w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć do paralityka: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje łoże i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!". On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: "Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego".
Mk 2,1-12
A co my robimy, by jak najbliżej być Pana Boga? Czy potrafimy tak, jak bohaterzy w Ewangelii przejść przez dach, by tylko dostać się do Jezusa, by mnie uzdrowił? Kolejna niedzielna Ewangelia uświadamia nas, że jesteśmy paralitykami na duszy, którym potrzebne jest uzdrowienie prze Jezusa. Jezus próbuje nam uświadomić, że jesteśmy grzeszni i jesteśmy zobowiązani do nawrócenia. Chrystus Pan, jak mówi dzisiejsza Ewangelia, w trosce o człowieka na pierwszym miejscu stawia dobro duszy. Mamy obowiązek naśladować w tym względzie Chrystusa. 
Fragment, którego nie trzeba komentować, bo już zawiera ten komentarz sam w sobie. Prosto i wyraźnie napisane - wiara bez uczynków jest martwa. Nie wystarczy powiedzieć wierzę, ale jeszcze do tego trzeba dodać fakt, czy my tą wiarą żyjemy i pokazujemy, że nie wstydzimy się jej przed innymi, a przede wszystkim przed są. Fragment jest idealny dla ludzi, którzy gdzieś zagubili swoje życie z wiarą. Bóg w ten sposób pokazuje im, że nie wystarczy powiedzieć przy nawróceniu wierzę, ale coś w tym kierunku dobrego zrobić. Czy potrafiłbyś kochać drugą osobę, ale w ogóle z nią nie rozmawiając i nie starając się, by była szczęśliwa? Tak samo jest z Bogiem i nami. Jeżeli wierzę, to muszę to pokazać w swoim życiu Bogu. Wierzę to znaczy modlę się, spotykam Boga na Eucharystii, a przede wszystkim staram się jak mogę nieść pomoc innym.
Są jak samotni wśród ludzi, zamknięci w czterech ścianach życia... Zamknięci szczelnie w sobie samym bez okna na innych. Strach zjada ich serca - nie potrafią kochać - ciągle boją się. Ciągle próbują walczyć sami, ciągle próbują poradzić sobie bez żadnej pomocy. Dlaczego? Dlaczego boją się kochać? Boją się kochać i być kochanym. Boją się odrzucenia. Boją się spróbować - tak po prostu z miłości. A jednak, On ciągle ich woła. Szepcze im do ucha: "W miłości nie ma lęku". Wyciąga swą dłoń i czeka na ich ruch. Pragnie ich uzdrowić. Tylko On jest lekarzem naszych serc. Jeśli tego pragną to może uzdrowić ich nawet Jego szept. Ale muszą chcieć - muszą chcieć Go usłyszeć, bo On wciąż do nich mówi...Wtedy przyszedł do Niego trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: "Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić". Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: "Chcę, bądź oczyszczony!". Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: "Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich". Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.
Mk 1, 40-45
"Effatha" - znaczy otwórz się. Otwórz się na Boga i Jego słowo. Nie bądź zamknięty wyłącznie w czterech ścianach swojego życia. Niech twoje życie nie ogranicza się wyłącznie do bycia z samym sobą, ze słuchawkami na uszach. Żyj, czuj, kochaj... Mów z ogromną radością o Bogu - nie wstydź się tego. Powiedz wszystkim jak wygląda twoja wiara i jak wielka jest miłość do Boga. Opowiedz wszystkim o twoich wzlotach i upadkach duchowych. Wspomnij nawet momenty, gdzie nie było wesoło, kiedy klęczałeś z płaczem przed tabernakulum prosząc Boga o to, by ci pomógł. Nikt nie jest idealny! Potrafisz o tym mówić głośno? 'Pomogę ci, mówmy razem o tym co najpiękniejsze i najgorsze' - mówi Pan. Nie wmawiaj sobie, że nie potrafisz. Nie wmawiaj sobie, że masz najgorzej ze wszystkich, że najbardziej cierpisz - uwierz są inni w wielu gorszych sytuacjach. Przestań być egoistą myślącym wyłącznie o sobie. Dopóki będziesz myślał, że jest źle - to naprawdę tak będzie. Nie użalaj się wiecznie nad sobą i swoim losem, nie powtarzaj, że nic się nie da zrobić. Rusz się wreszcie! To zależy wyłącznie od ciebie, więc wstań, wyjdź na powietrze i wykrzycz światu, że jest piękny i z całego serca kochasz Boga. Zamiast użalać się nad sobą, zrób jakiś konkretny krok, by to zmienić. Gdy mówisz, że nie potrafisz jesteś tchórzem i słabym człowiekiem. CZŁOWIEKU JESTEŚ SŁABY!!! I nie chodzi tu, by wjechać ci na ambicję, albo obrazić. Chodzi tu o to, byś umiał przyjąć do serca słowo: "EFFATHA". Otwórz się na Boga. Gdy zaczniesz, zrozumiesz, że to nie jest takie trudne, ale musisz chcieć. Nie poddawaj się i nie mów innym: " No tak, tobie to się łatwo mówi". Też jestem człowiekiem i też mam gorsze dni. I naprawdę chcę wtedy komuś dowalić lub zamknąć się w pokoju i ryczeć. I też myślę, że świat jest beznadziejny, ale to trwa tylko chwilę, bo wiem, że jak nie ruszę tyłka i nie wstanę, to nigdy już tego nie zrobię, bo wciąż będzie myśl, że nie da się. Później będziesz żałował, że nie spróbowałeś. Bądź choć przez chwilę z sobą szczery... Nie rozumiem... wierzysz, kochasz Boga i wiecznie pojawia się to słowo "ALE". Albo z Bogiem, albo nie. Jest TAK lub NIE - nie ma nic pośrodku...
Nie wiesz, co będzie jutro. Być może stanie się cud, którego nie jesteś do końca świadom.... Po omacku z Panem Bogiem. Takie jest nasze życie. I nie ma wcale to przesłania negatywnego - wręcz przeciwnie. Po omacku nie znaczy bez Niego. Po omacku to znaczy z Nim. Niech mnie niektórzy źle nie zrozumieją. Po omacku - to w pewnym sensie synonim słowa "ZAUFANIE". Zaczynamy ufać Bogu, ale nie wiemy, co dla nas przygotował. Nie wiemy co się wydarzy i jak będzie wyglądało nasze życie. Po omacku z Bogiem - świetny tytuł na książkę, ale szczególną książkę - książkę życia. Bo gdy zaufamy Bogu, nawet jeśli nie jesteśmy pewni swojego następnego dnia, to możemy być pewni, że będzie to szczęśliwe życie. Jest to największa powieść, thriller i romans wieków. Nigdzie indziej nie zobaczysz tak pięknej miłości Boga do człowieka. On Cię naprawdę kocha i zawsze jest...nawet jeśli wydaje ci się, że jest odwrotnie.
"Nic, nie musisz mówić nic.
Upadasz, upadasz, upadasz... a gdzie powstawanie? Tak wiem, czasem to bardzo trudne. Ale musisz próbować. Musisz wierzyć, że się uda. Wierzyć to znaczy powstawać...więc ciągle zaczynam od nowa. Wyobraź sobie upadasz, ale nie masz wystarczająco sił by powstać i co wtedy? Poddajesz się? NIE - NIGDY TEGO NIE RÓB!!!! Zdradzę ci sukces na powstanie. Każdego dnia upadam, ale się nie poddaje - wciąż próbuję się podnieść. Chociaż próbuje 50, 100, a może 200 raz - wciąż próbuję. Bo wiem, że przyjdzie taki czas, że uda mi się, ale muszę w to wierzyć. Połowa sukcesu nie zależy od rąk i nóg, ale od twego wnętrza. Dopiero, gdy będziesz powtarzał sobie, że się uda, wtedy naprawdę się to wydarzy...Zaraz po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę, gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała. Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest. Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pospieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: "Wszyscy Cię szukają". Lecz On rzekł do nich: "Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem ". I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.
Mk 1,29-39
Wiara to zaufanie i całkowite oddanie się Bogu. W relacji z Bogiem nie ma słowa 'ale'. Skoro Bóg stworzył nas na swój obraz i podobieństwo, to musimy za wszelką cenę starać się, by jednak to nasze życie było podobne do Niego. Ufam Bogu, więc się nie lękam. Bo cóż może mi się stać, gdy przy mnie jest On. Bóg za bardzo nas kocha, by mógł pozwolić na to, że spadnie nam włos z głowy. Wielu, którzy obwiniają Boga za to, że nie pomógł im, niech zrozumieją, że Bóg to nie maszynka do spełniania marzeń. Nie wystarczy powiedzieć: "Masz mi dać!", potrzeba jeszcze trochę wysiłku i przede wszystkim modlitwy. Musimy naprawdę wierzyć w to, że Bóg nam pomoże. Życie to nie jest bajka, gdzie księżniczka znajduje swojego księcia, i żyją długo i szczęśliwie. By być szczęśliwym musimy się wykazać. Musimy wierzyć i ufać, że nasze życie naprawdę może być piękne. Żyjemy w czasach, gdzie narzekanie tak bardzo weszło do codzienności, że tylko nim żyjemy. Zamiast ruszyć się z miejsca i zrobić krok do przodu, my ciągle narzekamy. Nie bój się zmienić czegoś w życiu. Widocznie najpierw musimy coś zmienić, by zauważyć, że Bóg kocha nas tak, jak nikt inny.
